جداسازی streptomyces های مقاوم به cr و cd از رسوبات و آب های دریایی مناطق مختلف شرق استان گیلان

توسعه فعالیت های صنعتی، معدنی و فلز کاری باعث شده تا میزان زیادی فلزات سنگین وارد دریا و نهایتا رسوبات بستر شوند و منجر به ایجاد میکروارگانیسم های مقاوم به این فلزات گردند. با توجه به اهمیت streptomyces ها در تولید متابولیت های ثانویه، آنزیم و قابلیت احیای فلزات، به جداسازی streptomyces های مقاوم به فلزات کروم و کادمیوم از رسوبات و آب های ساحلی دریاچه خزر در این مطالعه پرداخته شده است. نمونه های آب و رسوبات از مناطق ساحلی به طور استریل جمع آوری شده و به منظور جداسازی streptomyces ها، در محیط های sca و kua کشت داده شدند. از آزمایشات بیوشیمیایی از جمله تست لیپاز، هیدرولیز کازئین، هیدرولیز نشاسته و غیره برای شناسایی این باکتری ها استفاده شد و جهت بررسی سویه های مقاوم به فلزات cr و cd، روش چاهک گذاری و برای تعیین mic و mbc، روش microdilution به کار برده شد. همچنین میزان فلزات سنگین در نواحی مختلف آب های ساحلی با روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی اندازه گیری شدند. از مجموع 41 streptomyces جدا شده از مناطق ساحلی 7 جدایه ( %07/17) مقاوم به کروم تا غلظت mg/l 320 و 5 جدایه (%19/12) مقاوم به کادمیوم تا غلظت mg/l 640 شناسایی شدند، همچنین بین پراکندگی این باکتری ها، دما،ph و غلظت نمک آب و رسوبات (01/0 < p) اختلاف معناداری وجود دارد. با توجه به پیدایش streptomyces های مقاوم به فلزات سنگین cr و cd در دریاچه خزر این احتمال می رود که بتوان از آن ها در زیست پالایی استفاده کرد.